Engeller Engeller .

İnsan birini nasıl çıkarır ki hayatından, Seninle bir daha hiç konuşmayalım’ mı der, Facebook’tan mı siler, Twitter’ına,  mı bakmaz?

Telefonundan numarasını mı siler, onu hatırlatan şarkıları mı dinlemez, onun gittiği yerlere mi gitmez? Tam olarak hangisi işe yarar?

Bir formül istiyor insan.

Onun bir şeyler demesini mi bekler, ona kızar mı, Suskunluğum asaletimdir filan deyip dişini sıkar bekler mi? İnsan birini nasıl çıkarır hayatından, takmıyormuş gibi mi yapar hayatından?

Onunla her şeyi sonlandırıp sonlandırmamak konusunda bile yoğun bir tereddüt içindeyken, yükleminden bile emin değilken o sorunun “Nasılı'nı nasıl cevaplar?

Ne yapınca hayatından çıkarmış olur onu, ondan bahsetmeyince mi insanlara, kendisine, onunla ilgili yazı yazmayınca mı? Bunları yapınca unutma garantili mi oluyor. Yani tam olarak nasıl oluyor bu işler?

Birini yok sayınca YOK oluyor mu birden?

Buraya kadar, bitti mi demeli, bu bitirmek mi olur, konuşmak coolluğu mu bozar? Sessiz durup güya beklememeli mi, insan ne kadar rol yapabilir ki bunların hiçbiri içinden gelmezken?

Galiba soru yanlış oldu. Aklıma her Harry Potter’ın son filmi geliyor. Yanında olamasak da buradayız. Burada,yani insan birini görmezden de gelse, onu görme ihtimali olduğu yerlere de gitmese, başkalarının yanında ismini de zikretmese, konuşmamaya da çalışsa, sussa da burada”.

Bunca çaba, hep burada olduğu için. Yani şurada işte. Aslında tam da emin olamıyor insan ya sol göğüs kafesinin içinde bir yerlerde, ya aklında ya da boğazındaki yutkunmada.

Yani galiba soru yanlış oldu. Hayattan değil. Tüm bunları yapsa da bir insan birini aklından, kalbinden ya da rüyalardan nasıl çıkarır diyecektim.

Hayatından çıksa da bir yerlerde kalıyor işte, sen öylece boş vermediğin sürece.

Taşın bile kırılabilir olduğu bir dünyada yürek taşıyan insanın kırılganlığı hep anlaşılır bir şey olmalıdır.

Engeller diyorum, olmamalılar.

Beynimin içinde binbir düşünce 

Bini yasaklanmış , biri müebbet